Ze wszystkich stali narzędziowych, stal szybkotnąca jest najdroższa ze względu na bardzo dużą zawartość drogich dodatków stopowych takich jak Wolfram – W, Kobalt – Co, Wanad – V, nie uwzględniając Molibdenu – Mo, oraz Chromu – Cr, którego jest w składzie stosunkowo dużo w porównaniu do pozostałych stali.

Rodzaje stali szybkotnącej:

–Stal szybkotnąca SW7M

–Stal szybkotnąca SW18

–Stal szybkotnąca SK10V

Wszystkie wymienione pierwiastki – pomijając kobalt – tworzą w stali węgliki rozmieszczone w osnowie, dzięki którym stal szybkotnąca cechuje się wszystkimi właściwościami wymienionymi wcześniej. Pominięty kobalt zapobiega tworzeniu się rozrostu ziarn w stali podczas obróbki cieplnej.

Za wysoką twardość odpowiada m. in. Węgiel – C, który w stalach szybkotnących występuje w granicach 0,7-1,15%. Im więcej dodatków stopowych węglikotwórczych występuje w stali, tym zakres węgla proporcjonalnie musi wzrastać, aby zachować ilość węglików na odpowiednim poziomie.Wolfram tworzący z węglem twarde, drobne i równomiernie rozłożone węgliki, odpowiada za wysoką odporność na ścieranie, i zapobiega obniżeniu twardości stali w trakcie pracy w wysokich temperaturach tzw. „czerwonego żaru”.

Kobalt zapobiega przegrzewaniu się stali szybkotnących w czasie hartowania. Wpływa to na podwyższenie ilości węglików w stali, oraz podwyższa temperaturę topnienia wyrobu w trakcie pracy.Wanad również zapewnia zwiększenie odporności na ścieranie, oraz sprzyja drobnoziarnistości struktury wyrobu. Poprawia odporność na działanie wysokich temperatur. Chrom poprawia hartowność stali, a Molibden mogący w pewnym stopniu zastąpić Wolfram poprawia odporność na ścieranie.

Stal szybkotnącą dzielimy na stale szybkotnące kobaltowe – stale szybkotnące kobaltowe z dodatkiem Wanadu, Molibdenu bądź dodatkiem węgla – i szybkotnące bezkobaltowe – stale szybkotnące wolframowe, wolframowe z dodatkiem molibdenu bądź węgla – gdzie wszystkie z gatunków określane są jako stale szybkotnące ledeburytyczne.